霍元甲

ฮั่วหยวนเจี่ย เกิดเมื่อ ค.ศ. 1869 ในหมู่บ้านเซียงนาน ที่เมือง เทียนจิน ตรงกับปีที่ 7 ในรัชสมัย ฮ่องเต้ถงจื้อ เป็นลูกคนที่สี่จากสิบคนของฮั่ว เออตี้ ครอบครัวสกุลฮั่วมีรายได้หลักมาจากเกษตรกรรม แต่ฮั่ว เออตี้เองก็ประกอบกิจการคุ้มกันภัยบนเส้นทางไป แมนจูเรีย เช่นกัน ถึงแม้ว่าจะเกิดป่วยในตระกูลผู้ฝึกกังฟู แต่เนื่องจากว่าหยวนเจี่ยเป็นเด็กร่างกายอ่อนแอโดย

กำเนิด บิดาของเขาจึงส่งเสริมให้เขาศึกษาวิชาการมากกว่าการเป็นนักสู้ ฮั่ว เออตี้จ้างเชน เซ็งโฮจากญี่ปุ่นมาสอนฮั่ว หยวนเจี่ย โดยเขาสอนวิชากังฟูให้เป็นการตอบแทน อย่างไรก็ตาม ฮั่ว หยวนเจี่ยขัดขืนเส้นทางที่บิดาขีดไว้ให้ด้วยการแอบดูบิดาสอนลูกศิษย์ในเวลากลางวันและฝึกมวยกับเชนในเวลากลางคืน จนกระทั่งอายุได้ 30 ร่างกายของฮั่ว
หยวนเจี่ยจึงแข็งแรง และเชี่ยวชาญในวิชากังฟู แต่อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดจะใช้วิชานี้ในเชิงการต่อสู้ แต่ฝึกให้ร่างกายแข็งแกร่งเพื่อใช้สำหรับทำการเกษตร ข้อมูลจาก วิกิพีเดีย ต่อมา จากการรุกรานของชาวต่างชาติโดยเฉพาะ ชาติตะวันตก หลายชาติ พร้อมกับกับการ

ได้ดูถูกหมิ่นหยาม ชาวจีน ตามสถานที่ต่าง ๆ โดยที่ราชสำนักไม่อาจทำอะไรได้เลย เช่นที่ เทียนจิน บ้านเกิดของฮั่ว หยวนเจี่ย ก็ถูกกำหนดให้เป็นเขตที่คนจีนห้ามเข้าและบังคับให้เปิดเป็นเมืองท่าอย่างเสรี โดยมีป้ายติดหน้าประตูว่า "สุนัขและคน
จีนห้ามเข้า" ขณะเดียวกันพวกชาวต่างชาติยังขนานนามประเทศจีนว่า ขี้โรคแห่งเอเชีย 

(东亚病夫) ซึ่งเป็นการเหยียดหยามชาวจีนอย่างรุนแรง พร้อม ๆ กับการจัดการประลอง

ยุทธที่ชาวต่างชาติจัดขึ้นมาโดยเอานักสู้ที่เก่งที่สุดมาจากหลายชาติ เช่น รัสเซีย, อังกฤษ, เยอรมัน และ ญี่ปุ่น เป็นต้น ซึ่ง คนจีนไม่มีใครเลยที่สามารถเอาชนะได้ ชาวจีนยิ่งถูกเหยียดหยามหนักยิ่งขึ้นจากการประโคมตามสื่อต่าง ๆ จน ฮั่ว หยวนเจี่ย ทนไม่ได้จึงอาสาขอขึ้นเวทีประลองเอง โดยท้าประลองกับนักสู้จากทุกชาติอย่างเท่าเทียม เพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของชาวจีนคืนมา ซึ่งก็ไม่ทำให้ชาวจีนผิดหวัง เป็นการกู้หน้าให้ชาวจีนได้อย่างภาคภูมิ